στροφές

Έκανα το γύρο της πλατείας μπόλικες φορές.
    Μέσα στη ζέστη παρακολουθούσα
       πως το νερό αναπηδούσε από τις βρύσες του συντριβανιού
          κι ανακυκλωνόνταν.

Κι εκείνο το μεσημέρι,
έριξα το τυχερό μου κέρμα
στο συντριβάνι των ευχών.

Όχι επειδή πιστεύω στις ευχές του νερού.
Ούτε επειδή οι ευχές εξαγοράζονται.
Απλά ήθελα να ακούσω τη χαρά μου να παφλάζει.
Όχι, όχι δεν πάφλαζε το κέρμα μου,
μοναχά η ελπίδα μου τραγουδούσε
πως μια μέρα θα ακούσω τη φωνή σου.