Παρά-να'μουν-ξενη

Είμαι ένας παράξενος άνθρωπος
ανάμεσα σε παράξενους ανθρώπους.
Η σιωπή μου ήχους αφήνει βροντερούς
ν' αχνοφαίνονται ανάμεσα στις φωνές.

Παράξενες μέρες, παράξενοι άνθρωποι,
παράξενη εγώ.

Κάπου στα ψέματα, κάπου στις αλήθειες,
μέσα σε ιστορίες, μυθοπλασίες ή γεγονότα,
Γύρω από τραγούδια, από πρόζα
και κρυμμένα βλέμματα,
σηκώνω τα μάτια.

Τα σηκώνω επειδή είσαι ο μόνος που μου δίνει ελπίδα.

Εσύ ακούς κι εμάς τους παράξενους...